- przejażdżki konne
- Mini-ZOO i Centrum Kultury Ekumenicznej oraz Ogród Biblijny w ośrodku Caritas w Myczkowcach
- zapora na Jeziorze Solińskim
- zapora na Jeziorze Myczkowieckim
- spływ kajakowy (własny sprzęt)
- odcinek specjalny dla wędkarzy
- basen w Myczkowcach (w odl. 2 km) oraz basen pełnowymiarowy w Ustrzykach Dolnych (w odl. 20 km)
- szybowisko w Bezmiechowej k. Leska
- zimą dla amatorów białego szaleństwa stoki narciarskie (Lesko-Huzele, Weremień, Ustrzyki Dolne-Laworta, Gromadzyń, Arłamów, Bystre przy trasie Lesko-Cisna)
- ścianka wspinaczkowa w Myczkowcach
- Połoniny Wetlińska i Caryńska, Smerek, Tarnica, Mała i Wielka Rawka z Krzemieńcem (w odl. ok 30 km )
- Rezerwat Bobrów w Uhercach Mineralnych
- Kamieniołom w Bóbrce
- Kamień Leski (ok. 410-420 m n.p.m.) – charakterystyczna formacja skalna na wzgórzu we wsi Glinne niedaleko miasta Lesko w Bieszczadach. Kamień Leski jest wychodnią gruboziarnistego piaskowca krośnieńskiego, twardego i odpornego na wietrzenie. Główna skała wznosi się około 20 m ponad kulminację wzgórza. Posiada nieco dziwny kształt będący wynikiem zarówno erozji, jak i działalności człowieka. Od północnej strony znajdował się dawniej kamieniołom, po którym pozostała głęboka niecka wyrobiska oraz wysoka skalna ściana. Na szczycie skały znajduje się żelazny krzyż postawiony w 1978.
- W Uhercach Mineralnych znajduje się Kościół parafialny po wezwaniem św. bp Stanisława – murowany, wzniesiony został w latach 1754-57 z fundacji ks. Jakuba Jaworskiego w stylu późnobarokowym. Osobliwością krajoznawczą w skali kraju jest dwumetrowy mur obronny z otworami strzelniczymi otaczający wokół świątynię. Budowniczym kościoła i stojącej oddzielnie dzwonnicy był architekt śląski Gotfryd Hoffman, który nadał obiektom cechy późnobarokowej architektury śląskiej. W rzucie poziomym kościoła zwraca uwagę symetria całego układu. Oś przechodząca przez dzwonnicę, kościół i środek niszy w murze obronnym za absydą dzieli całość na dwie odpowiadające sobie części. Polichromia malowana na przełomie XVIII i XIX przez Antoniego Stroińskiego została przemalowana w 1901 roku przez Jana Tabińskiego. Wyposażenie wnętrza kościoła późnobarokowe z ornamentami rokokowymi jest jednolite i pochodzi z II połowy XVIII wieku. Nagrobki właścicieli ziemskich okolicznych wsi z XIX w. w otoczeniu kościoła.
Cudowne źródełko w Zwierzyniu
- Zwierzyń lokowano przed 1580 r. na terenie dóbr Kmitów. Miejscowa tradycja podaje, że nazwa wsi pochodzi od wydobytego ze źródła 150 lat temu przez pewną niewiastę krzyża – Zwizenye od ukr. „Wozdywenje czestnoho chresta” (podwyższenie krzyża świętego).
Do II wojny światowej studzienka była otoczona kultem. Stąd nad nią drewniany krzyż.
Co roku, setki wiernych przybywały tu w uroczystej procesji, a ksiądz dokonywał poświęcenia źródła. Krzyż wydobyty jako ze studni znajdował się do 1922 r. w miejscowej cerkwi, a obecnie jest w Muzeum Diecezjalnym w Przemyślu. Najciekawsze jednak, że krzyż ten pochodzi z I połowy XIII wieku i był wykonany we Francuskim mieście Limoges, ponad 1500 km od Zwierzynia. Dziś ponownie miejsce to jest odwiedzane przez setki a nawet tysiące wienych z całego kraju i spoza granic. - Wodospad w Uhercach Mineralnych na Olszance uchodzi za najszerszy w całym regionie. Ten naturalny stopień wodny zmierzony po wychodniach skalnych, od jednego brzegu do drugiego, liczy 38 metrów. Jego wysokość na warunki bieszczadzkie jest dość imponująca, gdyż zmierzona od lustra wody wynosi w granicach 2,5-3m. Bardzo ciekawy jest tak zwany „kociołek erozyjny” czyli głębia znajdująca się u podnóża wodospadu. Ma ona około 2 metry. Oczywiście dane te są uśrednione, gdyż wielkość wodospadu jest uzależniona od stanu wody. Niegdyś był znacznie większy, został częściowo zniszczony w czasie – dosłownie – gigantycznej powodzi w 1981r. Wtedy to w sumie mała rzeczka Olszanica zwana też Olszanką gwałtownie zalała całą swoją dolinę.
- Skansen w Sanoku-Muzeum zostało założone w 1958 z inicjatywy Aleksandra Rybickiego oraz konserwatora wojewódzkiego Jerzego Tura. Muzeum prezentuje kulturę ludową pogranicza na obszarze pogórzy oraz wschodniej części polskich Karpat (Bieszczady, Beskid Niski). Są to tereny, które do lat czterdziestych zamieszkane były przez kilka grup etnograficznych, z których Pogórzanie są grupą polską, Bojkowie, Łemkowie i Zamieszańcy są grupami ruskimi. W wyniku wojny i działań władz państwowych w latach powojennych, doprowadzono do rozproszenia na tym obszarze grup ruskich i przerwania ciągłości kulturowej na ziemiach przez nie zamieszkałych
- Muzeum Przyrodnicze BdPN w Ustrzykach Dolnych
Początki muzeum sięgają 1968 r., kiedy to z inicjatywy „Społecznego Komitetu Organizacyjnego Muzeum Fauny Bieszczadzkiej” i miejscowych myśliwych rozpoczęto gromadzenie eksponatów przyrodniczych. W 1974 r. przystąpiono do budowy nowego obiektu, którego otwarcie nastąpiło po 12 latach. W 1991 r. muzeum zostało przekazane Bieszczadzkiemu Parkowi Narodowemu. Na jego bazie powstał Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny BdPN, który prowadzi działalność naukową, dydaktyczną oraz muzealną.
